Paarden

Paardenmarkt

De unieke park van González Hontoria is elk jaar in mei de plaats van de weekdurende paardenmarkt, tijdens welk voor de inwoners en bezoekers van de stad meer dan 200 „casetas“ (typische bars) opengaan. Aan de overweldigende show nemen deel de honderden ruiters in traditionele costuums en de talrijke koetsen. 

Er worden paardententoonstellingen gehouden, evenementen en wedstrijden, op nationaal en internationaal niveau, in de klassieke dressuur en in cross-country, de tentoonstellingen van hoofdstellen en andere uitrusting, de speciale show georganiseerd door de Koninklijke Andalusische School voor Ruiterkunst, de stoeterijen La Cartuja Stud en Campo Abierto, het feest  EQUISUR en de stierenmarkt e.d., dankzij dit biedt het festival een mengeling van belevenissen voor alle zintuigen.

Het Ministerie van Defensie heeft in Jerez, precies te zeggen in de wijk Cortijo de Vicos, zijn instellingen, die deelnemen aan de voorbereiding van de paardrijcompetities, bijv. ook met de deelname van de Spaanse stieren. En we mogen natuurlijke niet vergeten de locale stoeterij  Depósito de Sementales.

Vanaf het jaar 1967 wordt elk jaar de prijs uitgereikt die heet de prijs van „de Gouden Paardenstad Jerez“ voor het professionele of vrijwillige werk van de individuele personen, bedrijven en instituties op het gebied van de promotie van de cultuur van paardenfokken op nationaal en internationaal niveau. 

De paardenmarkt in Jerez is uitgeroepen tot de Toeristische atractie van internationaal belang.

Bedelvaart naar  Rocío

Elk jaar vanaf mei tot juni ontmoeten elkaar op het plein Alameda Cristina naast het klooster Santo Domingo vele mensen; ze groeten elkaar, Zinin en klappen voor bedelvaartgangers, die met hun koetsen gesierd ter ere van de Maagd Maria uit Rocía, om de weg in te slaan naar de eindbestemming in Aldea del Rocío (de regio Huelva).

Onder de top-momenten van de bedelvaart behoort de presentatie van de Broederschap van de Maagd Maria, dat is een evenement dat iedere keer groot aantal paarden en koetsten trekt die dan over de moerassen en de dennenbossen van de nationale park Doñana trekken.
 

Het prototype van dit paard is een ontspannen dier met elegante bewegingen, dat in zich als het ware onwillekeurig alle op het eerste gezicht zichtbare nobele eigenschappen verenigd. Dit prachtige paard gekenmerkt door sierlijke bewegingen, door uitstekende vaardigheid tot leren, door trots, temperament en tevens nobel gedrag, wordt al vele eeuwen bewonderd. 

De meest voorkomende kleur van het volbloed Spaanse paard is de Capa Torda (grijswit), maar we vinden ook andere kleuren.

• „Appaloosa“: De combinatie van witte haren en andere kleuren in verschillende proporties. Het is kenmerkend doordat een veulen donkerdere geboren wordt en de vacht wordt langzaam witter. Op paar uitzonderingen na is het volwassen dier dan helemaal wit. 
• „Noot“: De bruine kleur doet denken aan noten. Komt voor in verschillende gradaties – van de heel lichte (van het bruine paard – Bruin (bay) – kan hij alleen door een deskundige worden onderscheiden, omdat ze beiden parte staart en einden van de poten hebben) tot de zeer donkere, die weer moeilijk te onderscheiden zijn van Zwart (black).
• „Alazana“:Roodachtige vacht in verschillende tinten.Typerend zijn de lange haren (staart en manen) en op de staart en de poten dezelfde of bijna dezefde kleur als de rest van het lichaam heeft.Er worden ondersoorten onderscheiden zoals alazaan, licht, gebrand, runder e.d. 

De ras Cartujano vormt de basis voor het fokken van het Spaanse volbloed paard voornamelijk om die reden, dat dit paard in voldoende aantallen gehouden wordt en dient voor de stichting of voor de veredeling van de stambomen van vele bekkende Spaanse, Europese en Americaanse rassen. 

De geschiedenis gaat terug tot het jaar 1484, wanneer de monikken in het Kartuziaanse klooster in Jerez de la Frontera besloten hebben een stoeterij te stichten met gebruik van de merries van het Andalusische paard van de hoogste kwaliteit, die in die tijd in de regio beschikbaar waren. 

De stallen waren drie honderd jaar lang (in de jaren 1484 tot 1810) in de handen van de monikken, die niet aarzelden en hebben de ras voortdurend verbeterd. In het jaar 1810 zijn ze uit het klooster weggegaan en de bischop Pedro José Zapata heeft de stallen gered tegen de ondergang.

Vanaf dat jaar wordt de wijziging van de benaming gedateerd van „Hierro de la Campana“ naar „Hierro del Bocado“, wat de officiële titel is van alle veulens die geboren zijn in Yeguada de la Cartuja. In het jaar 1857 heeft devweduwe van Pedro José Zapata een aantal merries en hengsten verkocht aan Vicento Romero García, die de commerciële fokkerij heeft opgestart; die is in het jaar 1949 overgenomen door Fernando C. de Terry.

De ondernemer van de Ierse afkomst besefte goed, hoe bevorderlijk voor de image van zijn zalige sherry het beeld zal zijn van het veredelde paard. Om die reden heeft hij toen de beste levende exemplaren verzameld en heeft hij voor deze een perfecte voorzieningen opgebouwd; de paarden zijn dan verschenen op de versieringen van zijn restaurants en bars en trokken de weldadig gesierde koetsen. De kwaliteit, prach ten sierlijke beweging van de paarden die zo langzaam beroemd geworden zijn over de hele wereld was nog onderstreept door de kennis van het bedienende personál. De hengsten (sementales) verkocht hij aan de staatsstallen en dankzij dat heeft de homogenisatie plaatsgevonden van de vele fokkerijen van het volbloed Spaanse paard, het ontwikkelen van typische profielen en groepen, die in de voorgaande periode verloren zijn geraakt in de strijd om het zo hoog en sterk mogelijke dier. 

De bedrijven en stallen van Terry zijn in 1981 opgekocht door de vennootschap Rumasa S.A. Twee jaar later is het eigendom van Rumasa S.A. vervallen aan de staat, die vervolgens in 1985 verkoop van alcohol gescheiden heeft van de stallen. In het jaar 1990 heeft de staat dan de stallen gevoegd onder het staatsbedrijf EXPASA S.A., dat zo de verantwoordelijheid op zich genomen heeft over de zorg voor deze unieke nationale erfgoed. 

Yeguada de la Cartuja – Hierro del Bocado is werkelijk de belangrijkste basis van de ras Cartujano ter wereld: de kudde telt meer dan 200 dieren die gehouden worden op uitgestrekte wijden in de Fuente del Suero.